şiirbozan

İçime dolup boşalan havayla sahneler gözümün önünde ardı ardına yıkılıyordu. Yapmayı kendime iş edinemedim ben hiçbir zaman ondandır ardım hep enkaz. Hani şiirleri hep sevdim de şaire düşman kesildi içim. Bir de bekledim. Kaybolan bavulları toplamak için otogarlarda bekledim hep. Ben hep soysuzdum seni kandırdım tanrım. Hem de soysuzluğuma amin diyecek kadar soysuzdum.Hangimizin kazandığını bilmek için zar atamazdık ya. Şehirlerden nefret ettim insanlığın insaniyetten uzak kokusu sindi diye, yine de ağzımı kaldırım grisine boyadım ve konuşmasını en çok istediklerimin dudaklarına dayadım dudaklarımı.

İçimde yıkım seven,kaos seven bir çocuk. Çocuğun özünün salt zulüm olduğunu anladığımız gün dışımızı zeytin dalları bastı. Dengesizliğimize terazi biçti tabiat. Bugünlerde üzerime biçilen ne çok şey vardı oysaki. Hangi kaldırımlardan geçtiysem orada kaldılar, bazıları öptüğüm dudakların kenarında uçurtma kuyruğu.