bazı şehirlere yukarıdan bakmak ukalalıktır

Aklımda tutmam gereken bir sürü isim. Zihnimde yer açmak için önce kendi adımı unutuyorum. “Ne çok tanrı var beni boşverin” diyemiyorum.  Kendine tanrı rolü biçmiş herkesin en çok anlamadığı insanım. Bense denizi olan şehirlerin neden bütün yollarının denize çıkmadığını anlamıyorum ve bu yollara bazılarını hiç duymadığımız insanların isimlerinin verilmesini. Bir şehri hayaletlerin sırtına kurup gerçeğin daniskasını yaşama isteğimizi. Anlamadığı ne çok şey var insanın. Buna rağmen ne az soru soruyoruz ne az konuşuyoruz tanrım.

Aklımın kuytu sokaklarında binlerce soruyla yaşıyorum üstelik bu sokaklara verecek kadar isim de bilmiyorum. Hepsi birbirine karışıyor sokakların, çıkmaz mı yoksa sonsuza mı gidiyor belli değil. Bir kişide çıkıp bağırmaz suratının tam ortasına. Cesareti çatılardan atlamak sanıyor insanlar üzülüyorum tanrım. Işıkların herşeyi görünür yaptığını sanıyorlar, ışık gözlerimizi kamaştırıp gerçeği gizleme sanatıdır, insanlar sanattan hiç anlamıyorlar.