kaçış

Camdaki parmak iziyle başlamıştı gece. Cam ölesiye buğuluydu tek bir nokta, tek bir parmak iziyle başlamıştı kaçış. Senin parmak izinle. Oysa kaçışlar kimsenin izini taşımamalıymış, bunu anlıyor insan buğulu camlarda.

Gece tek bir izle başladı. Yatağın diğer ucunda yatıyordun sen. Senin izinden kaçmak için çıkmıştım yataktan ve yine kaçmak için kaldırmıştım camla aramdaki perdeyi. Kalkan perdeler aramıza insin istedim. Sırf bu yüzden yataktan kalktığımda üzerini örttüm. Üşümeyesin diye değil aramızdaki uzaklığı pekiştirmek için örttüm. Sırf bu yüzden aynı bardaktan çay içerken diğer yanını çevirdim bardağın, dudaklarımız bardakta bile olsa üst üste gelmesin diye. Koltuğun senin oturduğun yerine oturmadım bir kez bile. İşte bu yüzden defalarca giyinik seviştim seninle.

Adımın tınısı defalarca değdi diye dudaklarına kimseye adımı söylemedim ben. Aynı harfleri bile reddettim sen söyledin diye. Sen bana baktın diye ben hiç aynalara bakmadım. Senin gördüğünü görmek acıtırdı gözlerimi. Belki bu yüzden defalarca intihar ettim ben.

Seninle başlamıştı ben ve senden kaçmak istedim. Senin geçtiğin yollardan gelmedim bu eve hiçbir zaman. Bastığın çizgilere basmadım hiç. Biliyor musun? Senin giysilerini bir kez bile benimkilerle aynı  makinada yıkamadım.

Şimdi kaçmak istiyorum senden. Sen kanlar içinde o yatağın içindeyken ben cama gidiyorum. Cam buğulu, cam izli, iz senin. İntihar etmeliyim ama seni öldürdüm ya kendimi öldüremem artık. Ben seninle aynı yere gitmek istemedim hiçbir zaman. Ölümümüz aynı yelkovan üzerine gelsin istemem. Yapamam, yapamam, yap……tım.