hayata inat büyümek

İyi ki doğan arkadaşlara ithaf edilmiş satırlardır bunlar. Yazı demek gelmez içimden, duyguların şeklidir kağıdın üzerinde iz bırakanlar. Bir yer altı edebiyatına bahane bulmak, almanca paylaşılan happy birthday’ler, ırmak kıyılarını hatırlatan alkollü mekanlar, ateist hocaların derslerinden kaçış vs. vs. işte tüm bunlara vesile olan 22 yaşına girmiş bir arkadaş. Arkadaş ama sözlükte anlamı kardeş olarak geçen bir arkadaş. Yaz okulu yurt çimenlerinde 1lt colanın yarısının sahibi, ortak okunan kitaplarda adı geçen ortak, çatılara oturup mp3 kurcaladığımız yağmuru beklediğimiz sağ yanımızda atan bir kalp. Derste dolduruşa gelip piercing yaptırdığımız insan. Birbirimize açtığımız tek yaranın bu olması dileğiyle içimizden geçen metal. Burger maceralarında bizim aldığımız kilolara inat gram almayan ve bu yüzden kıskançlığımızın odak noktası olan dost topraklarımızın en kabul gören mültecisi. Tarafımızca adı defalarca farklı türevlenen küçük şoparımız. Kaleminde can bulan kelimelerle edebiyata hepimizi biraz daha ısındıran emo(imo) kılıklı rocker(rakır). Kitap kurdum. Kült hayranım. Peşine takılıp kitapçı kitapçı dolaşıp pembe bir kitap aradığımız, sonunda sapık yerine konulup filmcilere gönderildiğimiz kırık insan. Marla singer’ı gördüğü günden beri sigaraya ve kadınlara bir başka bakan şahsiyet.

İşte o benim arkadaşım. Bir baş belası, bir ömür törpüsü kendisi. Mesajla beni kandırıp edebi kişiliğimi kitabı için kullanan fırsatçı.

Paylaşılamayan malum adam o. Yaşlandığında bile hiç değişmeyecek o stabil insan. Elinde kitabı, elinde sigarası, masasında sıcak şarabıyla hatırlayacağım, hatırladığımda böyle olduğuna emin olabileceğim insan. Beni yazı yazmaya önce zorlayan, sonra teşvik eden, ilham perilerimin abone olmasına sebebiyet veren yazar. Bir gün bir üniversitede aynı odada akademisyen kimliklerimizle bir arada olmak istediğimiz kişi. Benim arkadaşım diyebilmek için mülkiyet kavramının varlığını anlamlı kılan şahıs.

Dünyanın 17.harikası. 7.8.9.10…………… ta ki 17.’ye kadar. Burnu güzel, hele ondaki popo kimsede yok.(o öyle diyor.) Bir de fotoğraf makinesi var ki o da mükemmel, 12.2 mega piksel. Her anımızı fotoğraflayan hatıra avcısı.

İşte o benim arkadaşım. Dünümüzde yoktu, bugünümüz onunla bir başka güzel ve geleceğimizde de olması ümidiyle…

bu yazının şarkısı:iron maiden-como estais amigos http://ufizy.com/#jvCuiv37TqY/p/13/