sanki

Ayaklarımın altındaki toprağın bittiğini anlasaydım düşmezdim

Ölmezdim belki de

Ah komik şeyler ! hem de çok

Ölüler ölmeyi becerebilirmiş gibi neler saçmalıyorum ben?

Toprak bitmişti ve düşmüştüm

Sadece ayaklarım anlamını yitirmişti

Ama havadaydım işte

Elim kolum gövdem koskoca bir anlam olarak oradaydı

Sanki ölülerin bir anlamı olabilirmiş gibi

Tamam bedenimi de geçtim

Düşüncelerim oradaydı en azından

Nereye gittiğimi düşünüyordum, beni orada neyin beklediğini

Sanki ölüler düşünebilirmiş gibi

Düştüğüm vakit kanatlarımı arıyordum

Düşerken gördüğüm kuşlara uçmayı soruyordum

Uçmayı öğreniyordum yerçekimini öğrendiğim vakit

Kanat çırpmayı öğreniyordum

Sanki ölüler öğrenebilirmiş gibi

Vazgeçtim

Ölüyüm ben –kabul-

Sizin dünyanızda ölülere yer yok, mezarıma geri dönüyorum

Ölü olmanın gereğini yapıyorum işte

Toprak altındaki aileme geri dönüyorum

Ben yaptım üzerime düşeni

Hadi siz de gelin mezarımın başına geceleri sohbet edelim

İşte yine saçmalıyorum

Sanki siz ölülerle sohbet edermişsiniz gibi…